اجازه بدهيد نوشته خودم را با سخني از رهبر معظم انقلاب اسلامي آغاز کنم که فرمودند: "مسوولان آمريكايي در ماجراي اخير نيز خوي سلطه‌جويي خود را نشان دادند و گفتند "اين مذاكره به منزله احضار مسوولان ايراني است" و ما به آنها مي‌گوييم كه شما غلط مي‌كنيد مسوولان ايراني را احضار كنيد."
رابطه ايران و امريکا از سال 1829 ميلادي(1208 شمسي)آغاز گرديد. آمريکاييها در ابتدا با تبليغات و ترويج مذهب پروتستان بين آشوري ها و ارمني ها و سپس مسلمانان، سعي در نفوذ بين آنها داشتند. گرچه در ابتداي امر موفق نبودند ولي با تدابيري از جمله ايجاد مدرسه، بيمارستان و کارهاي خيريه سعي در گسترش ارتبابط خود با مردم داشتند. حال اين سوال مطرح است که آيا امريکا با اين تدابير سعي در تسخير منابع نفتي ايران را داشت و دارد؟ يا به موقعيت استراتژيکي و ژئوپليتيکي و جغرافيايي ايران علاقه مند بوده و هست؟ وهم اکنون چرا امريکا علاقه مند به مذاکره با ايران مي باشد؟
شايد بتوان دلايل زير را عنوان نمود:
1- ايران از نظر وضعيت جغرافيايي به گونه ايي است که امريکا از طريق آن مي تواند به راحتي به کشورهاي آسياي ميانه دسترسي پيدا کند.
2- موقعيت برتر ايران در داشتن ذخاير نفت و گاز خود عاملي است در جهت مقابله و کاهش نفوذ غرب و بويژه امريکا. به عبارتي ذخاير موجود، ايران را به ناچار جزئي از بازيگران صحنه بين المللي قرار داده و اين براي امريکا و هم پيمانانش تحمل ناپذير است. علاوه برآن، کارتل ها و تراست ها در افزايش و کاهش قيمت نفت و بازي با آن در جهت کسب سود بيشتر، با موانعي از جمله حضور ايران مواجه هستند.
3- نفوذ ايران در کشورهايي همچون عراق، لبنان، افغانستان و ساير کشورهاي مسلمان مانعي است که امريکا و هم پيمانانش ناچارند به عنوان عضوي از معادلات سياسي واقتصادي واجتماعي لحاظ نمايند. اين امر مادامي مهمتر خواهد بود که سياست هاي صهيونيستي رژيم اسرائيل با وجود ايران با شکست مواجه مي شود.
4- توسعه تکنولوژيکي و علمي و تبادل تجربيات علمي که گونه اي از آن را مي توان دستيابي به تکنولوژي و سوخت هسته اي قلمداد کرد، قدرت چانه زني ايران را در معادلات سياسي و بين المللي بالا برده و در مقابل توان نفوذ آنها را کاهش مي دهد.
5- ايران به عنوان بازار70 ميليوني کالاهاي تجاري اروپايي، ژاپني، امريکايي مي تواند تلقي شود.
6- سياست کشورهاي استعماري ودرراس آنها امريکا بدون وجود دشمن، برملا شده و افکار جهاني را روشن مي سازد. از اينرو لازم است ايران به عنوان دشمن فرضي با عناوين پرطمطراق و دهن پرکني همچون آزادي و حقوق بشر، مبارزه با تروريسم، موادمخدر، و... جايگزين دشمن مارکسيست و کمونيستي شوروي و از آن به عنوان اسلامگراهاي تندرو ياد شود تا ضمن توجيه فعاليتهاي تهاجمي استعماري، بتوان با ايران برخورد نمود و زمينه فروش تسليحات خود به کشورهاي خاورميانه و بويژه حوزه خليج فارس و... را فراهم ساخت.
7- از ديدگاه روانشناختي ايران تنها کشوري است که توانسته موجبات تحقير امريکا را فراهم کند (ازجمله با گروگانگيري سردمداران و مستشاران نظامي) واين موضوع براي امريکا نگران کننده است چرا که ممکن است کشورهاي ديگر اين مسئله را تکرار کنند چرا که امريکا اين مسئله را به مفهوم صدور انقلاب اسلامي مي داند. هزينه هايي که آمريکا در برخي از دشمني هايش پرداخت مي کند، توجيه اقتصادي ندارد ولي امريکا براي حقارت ايران تلاش مي کند.
8- آمريکا،ايران را به عنوان يک قدرت منطقه اي نمي خواهد و نمي تواند قبول کند چرا که ايران هم توانمندي فرهنگي و هم سابقه تاريخي و هم توان تاثيرگذاري سياسي، اجتماعي، اقتصادي بر کشورهاي آسياي ميانه را هم دارد که با منافع امريکا در تناقض است.
با چنين نگاهي به اهداف آمريکا، بايد به هوش باشيم تا با انتخاب راه نادرست سرنوشت ملت ايران را دچار لغزش نکنيم. همانطوري که رهبر معظم انقلاب فرمودند: «اگر مسوولان ذيربط مي‌توانند ديدگاههاي ايران را درباره عراق به آمريكاييها حالي كنند و بفهمانند، گفتگو در اين زمينه ايرادي ندارد اما اگر اين مساله به معناي باز شدن عرصه‌اي براي آمريكاييهاي مكار و ادامه زورگوييهاي آنان باشد، گفتگو با آمريكاييها در زمينه اوضاع عراق هم مثل بقيه موارد ممنوع است.